Azərbaycanı ən gözəl simvolizə edən şey – palçıq
vulkanı.
Baxırsan qıraqdan, püskürür, hayqırır, “odlar
yurduyam”, “od oğluyam”, “oddan yaranmışam” deyib metrlərlə alov dilləri
ucaldır göyə.
Yaxına gəlirsən ki, nə? PALLLLLLÇIQ. Sən demə bunun
basıb-bağladığı odlar yurdu, od oğlu, azərin baydarakanı – filan hamısı boş
pafos imiş, palçıq imiş bu, PALLLLLLÇIQ.
Nahaq yerə deyil ki, dilimizdə təmiz öz sözlərimiz
olan azı 6-7 palçıq sinonimi var. Gördüyümüz elə bu olub da. Amma od sözünü
bizə xaricilər öyrədir. Deyirlər, Azərbaycan sözündəki “azər” sözü fars dilində
“od” demək imiş. Yəni kənardakılar bizi “od” hesab edib elə adlandırırlar,
özümüz isə adımızın belə açılışına ancaq gülə bilirik, acı-acı. Çünki xirtdəyə,
yəni kraterə qədər palçığın içindəyik.
Buna başqa tərəfdən baxanda da eyni mənzərədir.
Bizim kənardan görünənimiz – bahalı maşınlar, modern geyimli prezident və
xanımı, neft sənayesi... hamısı vulkanın odudur. Zor görsənir. Amma əslində...
Əslində sözün həm birbaşa (kənd yollarından tutmuş paytaxt yollarına qədər),
həm də dolayı (adamların sifətindən tutumuş həyat tərzinə qədər) palçığın,
p.xun içindəyik.
Televiziyalarda da palçıq vulkanını uzaqdan çəkib
püskürən odunu göstərirlər, amma yaxına gələn kimi zibili çıxır – rəzilliyi,
bədbəxtliyi simgələyən PALLLLLLÇIQ.
Comments
Post a Comment